De problemen in Zimbabwe worden niet veroorzaakt door president Mugabe maar doordat nog geen 1% van de bevolking 73% van het land (7 x Nederland) bezit, waarvan -volgens de Wereldbank- minder dan de helft wordt gebruikt voor landbouw. Het overgrote deel wordt namelijk gebruikt voor de jacht, safari en lucratieve tuinbouw en tabaksplantages, waardoor in zuidelijk Afrika de ergste hongersnood sinds decennia dreigt uit te breken.
Het is Mugabe, met het tegenzittende klimaat, alleen te verwijten dat hij niet eerder de landherverdeling heeft doorgevoerd. Sinds de onafhankelijkheid van Zimbabwe in 1980 heeft hij inzake de herverdeling van het land zich eenzijdig gehouden aan de Lancaster House Conference afspraken. Engeland, Zuid Afrika en de VS zouden in ruil voor stabiliteit de herverdeling financieren, om zo hun belangen in de mijnen, de industrie en de landbouw zeker te stellen.
Nu voornamelijk Engeland zich niet houd aan de Lancaster House Conference afspraken, heeft het Zimbabwees parlement in april 2000 in een grondwetswijziging doorgevoerd waardoor de regering Mugabe de mogelijkheid heeft gekregen om land te onteigenen voor herverdeling zonder hiervoor compensatie te betalen. Bij de wetswijziging is men er vanuit gegaan dat Engeland de compensatie betaald uit de schatkistinkomsten behaald gedurende de bezetting, exploitatie en racistische onderdrukking van het land tussen 1889 en 1980.
Volkskrant (17-08-2002)