De afgelopen weken stond de krant vol over de tegenvallende prestaties van de intramurale zorg. In de artikelen werd echter nooit de relatie gelegd met de huidige -uit de jaren ’80 stammende- budgetsubsidiëringsmethodiek, waarbij uitsluitend de ingekochtte activiteiten en de daaruit voortvloeiende prestaties, de output van de instellingen wordt bekostigd. Met dien gevolg dat er in Nederland een plan-economie is ontstaan waarbij niet de patient maar de overheid bepaald welke zorg nodig is, met lange wachttijden tot gevolg.
In het Actieplan Zorg Verzekerd (nov-2001) schrijft het Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport dan ook terecht dat er een omslag van aanbod- naar vraagsturing in de zorg noodzakelijk is. Met als voorlopig resultaat dat op 1 januari 2003 de ziekenhuizen bekostigd en de medische specialisten betaald zullen worden op basis van Diagnosebehandelcombinaties DBC). Een DBC, een algoritme afgeleid van de kosten verbijzonderingsmethodiek Activity Based Costing (ABC), beschrijft en prijst alle activiteiten van een ziekenhuis en medisch specialist die voortvloeien uit de zorgvraag waarmee een patiënt naar het ziekenhuis komt.
Het is echter de vraag of de door de wetenschappelijke verenigingen van medische specialisten op te stellen DBC’s beter inzicht zullen gaan geven in de werkelijke omvang, aard en kosten van de zorgvraag in de Nederlandse ziekenhuizen of dat het beter inzicht geeft in hun eigen portemonnee. Want laten we niet vergeten, de medische specialisten klagen al jaren over de relatie inkomen-werklast.
Rotterdams Dagblad (11-06-2002)
